Epilog

***

16 lat później...

Siedziałam w salonie i oglądałam album ze zdjęciami.

-Wróciłem- usłyszałam głos Leo.

-Hej.

-Co tam robisz?

-Oglądam zdjęcia i wspominam- popatrzyłam na zdjęcie.

-Pamiętam to zdjęcie.

-Ja też.

Usiadłam na Camp Nou koło Patrici i Issabel.

Razem czekałyśmy na ostatni mecz sezonu z Granadą.

Po chwili piłkarze zaczęli wychodzić na boisko.

Mecz był bardzo zacięty jednak Barcy udało się strzelić aż 3 gole.

Przed końcem spotkania dziewczyny pociągnęły mnie do wejścia na murawę. Gdy sędzia zakończył spotkanie.

Dziewczyny razem z chłopakami wyciągnęli mnie na środek.

Nie wiedziałam o co chodzi.
Po chwili przede mną pojawił się Leo, uklęknął i z małego pudełeczka wyjął pierścionek.

Koło niego pojawił się Gerard z mikrofonem.

-Natalio Suarez kocham Cię od kiedy tylko cię poznałem, czy uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją żoną- zapytał.

A ja stanęłam jak słup nie wiedziałam co powiedzieć jednak szybko ocknęłam się.

-Tak tak tak- krzyknęłam i rzuciłam się na niego, Leo włożył na mój palec przepiękny pierścionek a ja popłakałam się ze szczęścia.

Całe Camp Nou zaczęło krzyczeć i wiwatować.

Po 2 miesiącach wzięliśmy ślub a 9 miesięcy później na świat przyszedł mały Brayan.

-To był najszczęśliwszy dzień w moim życiu-powiedziałam.

-Mój też.

-Dobra chcesz obiad?

-Jasne.

-Brayan chodź na obiad- krzyknęłam.

Z każdym dniem jak na niego patrzę przypomina coraz bardziej ojca.

Wieczorem wybraliśmy się na ostatni mecz Leo w barwach klubowych.

Mecz minął szybko po ostatnim gwizdku sędziego ruszyłam z Brayanem na murawę.

Leo został pożegnany przez swoich kolegów z klubu, jako prezent dostał koszulkę z autografami wszystkich.

Koło 22 wróciliśmy do domu.

Następnego dnia Brayan wyszedł do szkoły a ja z Leo oglądaliśmy telewizję

Tylko jedna rzecz mnie martwiła, Brayan był zamknięty w sobie mało z nami rozmawiał, nie wiedziałam co mam zrobić.

****

Przechodziłem koło starego lasku, moją uwagę przykuli chłopcy.

Postanowiłem tam pójść i zobaczyć co się dzieje, skryłem się za drzewami i obserwowałem.

Zauważyłem tam Brayana siedział między chłopakami w ręku miał piwo i papierosy.

-No młody Messi twój ojciec taka gwiazda a ty nic nie potrafisz- odezwał się jeden z nich.

-Zamknij się.

-To pokaż co potrafisz. Tchórzysz?

-Odwal się ode mnie.

-Oj ktoś tu tchórzy, boisz się?- drażnił go nadal.

W tym momencie Brayan nie wytrzymał i rzucił się na niego.

Jednak tamten był silniejszy i po chwili już okładał leżącego Brayana.

Postanowiłem interweniować.

-Zostaw go- krzyknąłem a wszyscy ucichli i popatrzyli na mnie.

-Ej to przecież Xavi Hernandez legenda Barcelony- rozeszły się szepty.

Odciągnąłem tamtego od Brayena i zabrałem go z tamtego towarzystwa.

-Brayan coś ty tam robił powinieneś być w szkole.

-Wiem wujku- powiedział i spuścił głowę.

-Boli cie coś?

-Ręka.

-Dobra jedziemy na pogotowie, pewnie jest złamana.

***

I tak jak przypuszczałem po godzinie wychodziliśmy z gabinetu lekarza, Brayan z gipsem na ręce i zszytym łukiem brwiowy.

Pojechaliśmy do jego domu.

Weszliśmy do środka i od razu zobaczyli nas jego rodzice.

-Matko Brayan co się stało?- zapytała przestraszona Natalia.

-Nic.

-Brayan coś ty zaś narobił- tym razem odezwał się Leo.

-Nic, zostawcie mnie!- krzyknął i poszedł do swojego pokoju.

-Leo musimy pogadać- powiedziałem.

-Co on narobił?

-Przechodziłem koło lasku i zatrzymałem się tam bo zobaczyłem grupkę chłopaków, tak spotkałem Brayana miał piwo i papierosy w ręku. O coś się posprzeczał z jakimś chłopakiem i pobili się, od razu odciągnąłem go i zabrałem na pogotowie.

-Xavi ja nie wiem co mam z nim robić, nigdy nie był taki nie rozmawia z nami.

-Spróbuj z nim porozmawiać tylko nie krzycz i nie pozwól żeby spotykał się z tamtym towarzystwem bo zejdzie na złą drogę.

-Ok.

-Dobra ja się zbieram pa.

-Pa.

Leo

Po wyjściu Xaviego postanowiłem porozmawiać z Brayanem.

-Brayan musimy porozmawiać- powiedziałem, gdy znalazłem się w jego pokoju.

-Nie mamy o czym.

-Chyba jednak mamy, powiedz czemu nie byłeś w szkole i co ty robiłeś w tym lesie?

-Nic.

-Jak to nic przestań tylko mów.

-Nie mam nic do powiedzenia.

-Brayan co się z tobą dzieje, proszę cie powiedz.

-Mam już dość tego życia jestem synem najlepszego piłkarza na świecie a ja jestem nikim! Wszyscy tylko proszą mnie o autografy od Ciebie. Nikt nie traktuje mnie na poważnie, liczysz się tylko ty. Mam tego dość!- krzyknął i wyszedł z domu.

Teraz już wszystko rozumiem, wiem, że bycie dzieckiem piłkarza nie jest łatwe.

Postanowiłem iść za nim żeby nie narobił żadnych głupot.

Szedłem w bezpiecznej odległości, nie chciałem żeby mnie zobaczył.

Po 15 minutach doszliśmy na boisko piłkarskie, po prostu mnie zamurowało. Brayan nigdy nie mówił, że lubi grać w piłkę.

Usiadłem z daleka żeby mnie nie zobaczył po 10 minutach chłopaki zaczęli grać.

Patrzyłem na mojego syna z otwartymi oczami, był świetny, po prostu rasowy napastnik.

Pograli z jakąś godzinę a Brayan strzelił 3 piękne gole.

Gdy zmierzał do wyjścia dogoniłem go.

-Brayan zaczekaj- krzyknąłem.

-Co ty tu robisz?- zapytał zdziwiony
-Chodź musimy porozmawiać.

-Dobra.

Poszliśmy do kawiarni a ja zacząłem.

-Brayan wiem, że jest ci ciężko ale wierze, że sobie poradzisz jest mądrym i fajnym chłopakiem, na pewno znajdziesz przyjaciół.

-Dzięki.

-Ale mam pytanie czemu nie powiedziałeś, że lubisz piłkę co?

-Nie wiem, ale i tak nie umiem nawet dobrze grać.

-Brayan ty chyba sobie żartujesz, grasz super, jesteś świetny jak dzisiaj na ciebie patrzyłem to nie mogłem uwierzyć, że tak świetnie grasz, rasowy z ciebie napastnik.

-Dzięki tato.

-Dobra zbierajmy się bo mama będzie się martwić.

-Ok.

Po 20 minutach byliśmy już w domu .

-Cześć - powiedziałem gdy weszliśmy.

-Hej, chcecie kolacje?

-Jasne- tym razem odezwał się Brayan.

Po skończonym posiłku Brayan poszedł do siebie a ja usiadłem z moją żoną w salonie.

-Leo coś ty mu zrobił, że on jest taki pogodny.

-Poszedłem wtedy za nim i okazało się, że poszedł na boisko oglądałem jak gra, był świetny później postanowiłem z nim pogadać i wyjaśniliśmy sobie wszystko.

-Cieszę się.

Następnego dnia postanowiłem pójść do La Masii i porozmawiać o przyjęciu Brayana.

Już po rozmowie umówiliśmy się, że jak Brayanowi zdejmą gips mam go przywieść.

3 tygodnie później.

O 15 pojechałem po Brayana do szkoły.

-Tato co ty tutaj robisz?

-Przyjechałem po ciebie, zbieraj się mam dla ciebie niespodziankę.

-Ok.

Po 20 minutach byliśmy już przed La Masiią.

Wyszliśmy z auta a ja zacząłem mówić.

-Brayan wiem ile szczęścia sprawia Ci piłka więc razem z mamą postanowiliśmy Cie zapisać do szkółki Barcy.

-Naprawdę dziękuje- powiedział i przytulił mnie.

-Nie ma sprawy dobra a teraz idziemy na trening pokaż na co Cię stać a po treningu powiedzą nam czy cię przyjęli.

-Ok.

Po treningu poszliśmy z Brayanem do trenera.

-Jestem zdumiony, dawno nie widziałem takiego talentu. Będziesz świetnym piłkarzem przyda nam się taki talent.

-Dziękuje.

-Dobra chodźmy do biura i tam wszystko uzgodnimy.

-Ok.

Po godzinie wszystko było już dogadane Brayan od jutro zaczyna treningi.

Miesiąc później..

Dziś wybrałem się z Natalią na mecz Brayana.

O 10 siedzieliśmy już na trybunach i oglądaliśmy Brayana w akcji.

Już po 15 minutach meczu nasza 10 strzeliła pięknego gola.

Do końca meczu wynik podwyższył się jeszcze o 2 bramki strzelone przez Brayana.

Cały turniej wygrała Barca a Brayan został zawodnikiem turnieju i króle strzelców.

Po południu przyszli do nas na grilla Jessica, Marc i ich córka Camila, która tak jak Marc uwielbia grać w piłkę i gra w żeńskiej drużynie Barcy.

Usiedliśmy wszyscy przy stole i zaczęliśmy rozmawiać.

Tak jak za dawnych lat ...

Cieszę się, że kiedyś z mamą przyjechałam do Barcelony to tu znalazłam, rodzinę i miłość...

***

No i mamy epilog, trochę inny niż wszystkie, ale co tam :D

Dziękuje wam za to, że byliście przy mnie, dziękuje za ponad 8600 wyświetleń, gdy zakładałam tego bloga nigdy nie sądziłam, że wam się spodoba a jednak. Jeszcze raz dziękuje, że byliście razem ze mną.

Trudno mi jest pożegnać się z tym opowiadaniem no, ale zawsze na pożegnania nadchodzi czas :D

Zapraszam na pozostałe moje opowiadania :)

http://milosc-wszystko-przezwyciezy.blogspot.com/

http://moje-zycie-w-barcelonie.blogspot.com/

http://milosc-i-fcb.blogspot.com/