Rozdział 17

***

Od pamiętnego wydarzenia minął już tydzień a Leo ani razu nie pojawił się na treningu.

-Leo zbieraj się jedziemy na trening- powiedziałem, gdy wszedłem do domu.

-Gerard nie jadę, zostaw mnie.

-Czy to brzmiało jak prośba? Nie, więc rusz się jedziemy.

-Nie rozumiesz, że nie jadę!- Leo wrzasnął i wstał z kanapy.

Pierwszy raz widzę go w takim stanie, jest gorzej niż wtedy jak Natalia wyjechała.

Prawie nigdy nie krzyczał a co dopiero wrzeszczał, nie wiem co mam robić.

Tym razem postanowiłem zostawić go i wyszedłem trzaskając drzwiami.


Leo

Nie wiem co się ze mną dzieje, nigdy nie podnosiłem głosu a co dopiero krzyczałem, tym bardziej na Gerarda.

Nie mogę zapomnieć tamtej sceny, mogłem dać jej wytłumaczyć jednak byłem tak zły, że nie mogłem, teraz żałuje.

Wiem, że ją straciłem i już nie odzyskam, nie wiem co robić.

Postanowiłem wybrać się na trening żeby przeprosić Gerarda.

Zabrałem torbę i po 20 minutach byłem już przed stadionem,

z daleka zobaczyłem Gararda.

-Gerard zaczekaj!- krzyknąłem a on odwrócił się, podbiegłem do niego.

-Gerard przepraszam, że na ciebie krzyknąłem, nie wiem co się ze mną dzieje.

-Nie ma sprawy, ale nie rób tego więcej ok?

-Ok.

-Idziesz na trening?- zapytał z nadzieją.

-Tak.

Po chwili byliśmy już w szatni.

Na nasz widok chłopaki ucichli.

-Cześć- powiedziałem i zacząłem się przebierać kontem oka spostrzegłem Fabregasa, który patrzył się na mnie.

Szybko się przebrałem i ruszyłem w stronę murawy.

Po 10 minutach na stadionie byli już wszyscy.

-Cześć chłopaki. O Leo musimy porozmawiać. A reszta 20 kółeczek na rozgrzewkę.

-Leo czemu nie było cię na treningach?

-Przepraszam trenerze nie mogłem.

-Leo ostatni raz robisz coś takiego zrozumiano?

-Tak jest trenerze.

Cały trening minął szybko, szerokim łukiem omijałem Cesc.

Cały czas miałem ochotę przywalić mu za to co mi zrobił.

Po treningu ruszyłem z reszta do szatni aż w pewnym momencie usłyszałem.

-Leo zaczekaj.

Odwróciłem się i zobaczyłem Cesca.

-Czego chcesz?- warknąłem.

-Porozmawiać daj mi to wytłumaczyć.

-Co wytłumaczyć, że całowałeś się z Natalią na moich oczach?- nie wytrzymałem i rzuciłem się na niego i przywaliłem mu w nos.

Fabregas nie był mi dłużny i po chwili zaczęliśmy się bić.

Szybko jednak zostałem odciągnięty od Cesca, który leżał na ziemi z zakrwawionym nosem.

-Co tu się dzieje!- usłyszeliśmy wrzask Guardioli.

-Co wyście zaś porobili, Xavi leć z Cesciem do pielęgniarki a ty Leo natychmiast ze mną.

Ze spuszczoną głową ruszyłem za Pepem do gabinetu.

-Leo powiesz mi co tu się do cholery dzieje- powiedział zamykając drzwi.

Nic nie odpowiedziałem, patrzyłem się tempo w podłogę.

-O co chodzi nigdy nie byłeś taki, nie opuszczałeś treningów a tym bardziej nie biłeś się z nikim.

-Miałem powód.

-Jaki? Powiedz co się dzieje.

Opowiedziałem Pepowi całą historię z tego dnia.

-Leo rozumiem, że Ci ciężko, ale musisz odróżnić życie prywatne od zawodowego.

-Wiem, ale nie potrawie.

-Wiem, że to trudne, ale musisz.

-Dobrze, coś takiego już nigdy się nie powtórzy.

-Dobra a teraz do pielęgniarki.

Po pół godzinie z wielką śliwą od okiem wracałem do domu.

Natalia

Nie mogę się pozbierać po tym co się stało.

Od tygodnia nigdzie nie wychodzę tylko do szkoły.

W nocy nie mogę spać, cały czas myślę o Leo.

Nie wiem co mam robić tak bardzo chciałabym się do niego przytulić, poczuć jego zapach.

Wiem, że zawiniłam ma prawo być na mnie zły.

Usłyszałam pukanie do drzwi a zaraz potem w pokoju ujrzałam Pepa, szybko otarłam łzy i uśmiechnęłam się blado.

-Natalia musimy porozmawiać.

-O co chodzi?

-Wiem co zaszło na imprezie.

Spuściłam głowę, nie wiedziałam co powiedzieć.

-Leo dzisiaj pierwszy raz przyszedł na trening a po nim pobił się z Cesciem.

-Matko nic im nie jest?- zapytałam przerażona.

-Fabragas ma złamany nos a Messi śliwę pod okiem .

Leo opowiedział mi o co chodzi, Natalia on nie zapomniał o tobie dalej cię kocha. Uważam, że powinnaś z nim porozmawiać.

-Nie mogę, jeszcze nie teraz.

-Dobrze, ale jak będziesz gotowa to zrób to.

-Dobrze.

Pep wstał a po chwili zostałam już sama, znowu zaczęłam płakać, Nie wiem co robić.

Leo

Wróciłem do domu, rzuciłem torbę w kąt, usiadłem na kanapie i włączyłem telewizor.

Długo myślałem nad tym co zrobić.

Postanowiłem odejść, nie mam już po co żyć, straciłem swoją szansę i już nigdy nie odzyskam.

Napisałem list do Natalii, zabrałam nóż i jednym ruchem podciąłem sobie żyły.

Poczułem ból a potem już nic.

***

Cesc

Postanowiłem jeszcze raz pogadać z Leo, nie jestem na niego zły za tą bójkę, wiem czemu to zrobił.

Stanąłem przed jego drzwiami i zadzwoniłem. Nikt nie otworzył, nacisnąłem klamkę i wszedłem do środka.

Skierowałem się do kuchni, ale to co tam zobaczyłem wstrząsnęło mną.

***

Rozdział dodany dzisiaj bo jutro wyjeżdżam, ale rozdziały będę dodawać :)

Przepraszam za ten rozdział a i jeszcze jedno zbliżamy się końca, jeszcze tylko 2 rozdziały i epilog 

zapraszam!