Rozdział 8

***

Postanowiłam, że wyjadę to wszystko nie ma sensu, jestem dla Leo za młoda, on powinien znaleźć sobie kogoś lepszego, starszego. Ja już nie wytrzymuje, to wszystko mnie przerosło śmierć taty, przeprowadzka, Leo a później jeszcze Pep. Musze to wszystko przemyśleć, poukładać sobie.

Na początek chce pojechać na grób taty i zatrzymam się u dziadków, a później pojadę do cioci do Anglii.

***

Po śniadaniu weszłam na komputer i zamówiłam bilet do Gdańska, samolot mam za 2 dni.

Postanowiłam zadzwonić do babci.

-Hej babciu

-Cześć skarbie stało się coś?

-W zasadzie tak..

-Co?- odparła od razu.

-Spokojnie, mam prośbę muszę na chwile wyjechać, mogłabym zatrzymać się na chwile u was, muszę wszystko przemyśleć.

-Dobrze, ale co się dzieje?- dopytywała.

-Porozmawiamy jak przyjadę będę za 2 dni tylko nie mów nic mamie, chce odpocząć.

-Dobrze pa kocham cię.

-Ja ciebie też.

***

Przebrałam się i wyszłam z domu, postanowiłam iść do Jessici.

-Hej- przywitałam się z nią i weszłam do środka.

-Cześć co Cie do mnie sprowadza?

-Musze wyjechać- powiedziałam od razu.

-Co?!- krzyknęła zszokowana.

-To co słyszysz, nie wytrzymam tego wszystkiego muszę odpocząć.

-Gdzie wyjeżdżasz?

-Nie mogę powiedzieć przepraszam- spuściłam głowę.

-Dobrze.

-Mam prośbę, mogłabyś zostawić listy Leo i mamie?

-Ok, ale wiedz, że to jest zły pomysł.

-Później przyjdę do ciebie i dam ci listy a teraz muszę już iść- zakończyłam i uciekłam.

***

Wyszłam i postanowiłam pójść z powrotem do domu.

Weszłam do pokoju i zaczęłam pisać listy

do Leo:

Leo przepraszam Cię, że muszę przekazać Ci to w taki sposób, ale muszę wyjechać. 

Musze sobie to wszystko przemyśleć, przepraszam, jesteś świetny facetem, mam nadzieje i wierze w to, że znajdziesz sobie kogoś lepszego ode mnie, zapomnij o mnie i żyj swoim życiem, życzę Ci żebyś znalazł miłość swojego życia i był szczęśliwy.

Jak będziesz to czytać zapewne mnie już nie będzie, nie szukaj mnie, zapomnij.

Żegnaj Natalia.

Do mamy :

Mamo muszę wyjechać, proszę nie szukaj mnie i nie martw się o mnie będę w dobrych rękach.

Muszę przemyśleć to wszystko nie martw się. Jak będę gotowa to

wrócę.

Pa.

Natalia.

Napisałam i postanowiłam przejść się i pomyśleć o wszystkim.

Gdy wracałam było już późno, zahaczyłam jeszcze o dom Jessici i

dałam jej listy.

Umówiłyśmy się, że to ona zawiezie mnie na lotnisko.

Po powrocie do domu postanowiłam zacząć się pakować. Musiałam bardzo uważać żeby nie zobaczył mnie nikt.

***

Te dwa dni minęły szybko, po kolacji postanowiłam pójść szybko spać bo musiałam wstać o 3 i niepostrzeżenie wyjść z domu.

O 4 byłam już gotowa, zeszłam po cichu na dół i wyszłam z domu przed bramą czekała już na mnie Jessica.

-Hej.

-Cześć.

-Dzięki, że przyjechałaś- odparłam z uśmiechem.

-Nie ma za co, ale i tak wiem, że to jest zły pomysł- powiedziała niepocieszona.

-Przestań, muszę to zrobić.

Na lotnisko dojechaliśmy szybko, pożegnałam się i ruszyłam w stronę odprawy.

Lot minął mi spokojnie, już po paru godzinach byłam w Polsce.

Na lotnisku czekała na mnie babcia, przywitałyśmy się i ruszyłyśmy do taksówki.

-Hej dziadku- powiedziałam, gdy weszłam do domu.

-Cześć słonko co tam u ciebie?

-Nie za dobrze, ale pogadamy później jestem zmęczona prześpię się.

-Dobrze.

Wyminęłam go i ruszyłam w stronę pokoju , odświeżyłam się i udałam się do krainy Morfeusza.

Gdy się obudziłam była 16 zeszłam na dół i zjadłam obiad.

Postanowiłam wybrać się na grób taty.

Doszłam na cmentarz po 15 minutach usiadłam na ławce i zaczęłam myśleć na głos.

Od śmierci taty zawsze tak z nim rozmawiałam, nie wiem czemu, ale uspokajało mnie to.

-Tato co mam zrobić?- powiedziałam.

-Idź za głosem serca- usłyszałam za sobą i aż podskoczyłam, odwróciłam się i zobaczyłam Martę.

-Cześć- powiedziałam i od razu rzuciłam jej się w ramiona- Co ty tutaj robisz?

-Twoja babcia do mnie zadzwoniła i powiedziała gdzie jesteś, a teraz mów co się stało bo raczej nie przyjechałabyś z dnia na dzień do Polski.

Poszłyśmy do niej i opowiedziałam jej wszystko.

-Marta co ja mam zrobić?

-Nie wiem, idź za głosem serca, ale powinnaś wrócić.

-Nie teraz, na razie muszę wszystko przemyśleć, odpocząć.

-Zostajesz tutaj?

-Nie, jutro wyjeżdżam do Anglii.

-Szkoda- odparła zasmucona.

Wróciłam do domu opowiedziałam wszystko dziadkom i poszłam spać.

Rano obudził mnie hałas dobiegający z dołu, wstałam, ubrałam się i zeszłam na dół.

-Cześć babciu.

-Hej, siadaj zaraz będzie śniadanie.

-Dzięki- odparła z wdzięcznością.

Po posiłku poszłam się spakować, nim się obejrzałam była już 13 i trzeba było jechać na lotnisku.

-Pa kocham was- powiedziałam i ruszyłam w stronę samolotu.

Podróż minęła spokojnie, na lotnisku w Anglii a dokładniej w Londynie przywitała mnie deszczowa pogoda no, ale czego można był się spodziewać przecież to nie to samo co Hiszpania. 

Szybko znalazłam swój bagaż i ruszyłam w stronę wyjścia nagle

usłyszałam, że ktoś mnie woła odwróciłam się i zobaczyłam moją

ciocię.

-Hej ciociu- powiedziałam z uśmiechem i przytuliłam się do niej.

-Cześć skarbie dobrze, że jesteś. Chodź idziemy do samochodu bo zaraz zmokniemy.

-Ok.

Droga do domu nie zajęłam nam dużo czasu.

Gdy weszłam do środka wspomnienia od razu wróciły. Uwielbiałam ten dom tu bawiłam się z kuzynkami i grałam w piłkę z kuzynami, tu po raz pierwszy odwiedziłam szpital bo spadłam z drzewa i złamałam nogę.

-Masz ochotę na coś do jedzenia?- zapytała.

-Jasne a co masz?

-Naleśniki.

Po posiłku usiadłyśmy na kanapie i zaczęłyśmy rozmawiać.

-Powiedz co Cię do mnie sprowadza.

-Muszę wszystko przemyśleć dzięki, że mnie przyjęłaś.

-Dla ciebie wszystko, możesz zostać ile tylko będziesz chciała.

-Dzięki ciociu.

Rozmawiałyśmy długo, spać poszłam dopiero koło 3 w nocy. Ciocia to jedna z niewielu osób, które mnie rozumieją.

***

Postanowiłam dodać szybciej następny w weekend, rozdział taki sobie, następny będzie ciekawszy pozostawiam wam do oceny :)