Rozdział 7

***

Od razu jak wróciłam do domu zadzwoniłam do Natalii.

-Natalia on powiedział mi, że mu się podobam.

-I co mu powiedziałaś?

-Jak to co? Że też mi się podoba, później on podszedł do mnie i mnie pocałował. Jestem taka szczęśliwa.

-Ja już na pierwszym treningu jak patrzyliście się na siebie to

wiedziałam, że z tego coś będzie.

-Dzięki a teraz idę spać bo jestem zmęczona.

-Ok papa.

***

Ten tydzień minął bardzo szybko, szkoła, Jessica i spotkania z Leo.

Pep zaprosił mnie i mamę na obiad po treningu więc zaczęłam się

przygotowywać.

O trzynastej byliśmy już w restauracji za miastem, było tylko paru klientów.

Obiad jakoś zleciał bez żadnych sprzeczek, już po skończonym posiłku mieliśmy udać się do domu, gdy w pewnym momencie Pep uklęknął wyjął z kieszeni małe pudełeczko i powiedział:

-Wiolu bardzo Cię kocham i chce spędzić z tobą resztę życia. Zostaniesz moją żoną?

Stałam jak wryta nie mogłam wydusić z siebie słowa. Gdy mama

powiedziała:

-Tak- i rzuciła mu się na szyje cała restauracje zaczęła bić brawa a

ja wybiegłam ze środka ze łzami w oczach. Jeszcze tego brakowało nienawidzę go a teraz wpieprzył mi się w życie. Zadzwoniłam od razu do Leo.

-Leo błagam Cię przyjedź po mnie musimy porozmawiać- powiedziałam jąkając się.

-Nati co się stało?

-Przyjedź- wydukałam.

-Gdzie jesteś?

-Na obrzeżach miasta niedaleko jest restauracja.

-Ok zaraz będę.

Leo przyjechał po 20 minutach wyszedł z auta i od razu mnie przytulił, tego mi trzeba było teraz najbardziej. Zaprowadził mnie do auta i zawiózł do siebie. Usiadłam na kanapie a po chwili przyszedł Leo z herbatą.

-A teraz opowiadaj co się stało?- powiedział.

-No bo byliśmy w restauracji, no i jedliśmy obiad, no i mieliśmy już wracać kiedy Pep oświadczył się mojej mamie! Czy ty to

rozumiesz?!- powiedziałam a po moich policzkach zaczęły płynąć łzy.

-Mała spokojnie wszystko będzie dobrze, Pep nie jest taki

zły- powiedział i przytulił mnie.

-Ale co z tatą? Mama w ogóle się nim nie przejmuje.

-Przestań, nie mów tak, na pewno o nim myśli.

-Nie wiem, teraz dla niej liczy się tylko Pep a ja w ogóle.

-Proszę nie myśl teraz o tym wszystkim. Pomyśl o czymś miłym.

-A wiesz co nasz Marc spotyka się z Jessicą?- zapytałam zmieniając temat.

-Pasują do siebie.

Porozmawialiśmy jeszcze a ja zasnęłam w jego objęciach.

***

Leo

Próbowałem ją pocieszyć ale nie wiedziałem jak, zadzwoniłem do

Gerarda.

-Siema, jakby Pep dzwonił to Natalia jest u ciebie. Pep oświadczył się jej mamie a ona uciekła i jest u mnie, teraz zasnęła. Nie mów nikomu o niczym ok?

-Jasne dla Nati wszystko, pociesz ją tam.

-Ok do zobaczenia- powiedziałem i rozłączyłem się.

***

Dom Natalii

-Matko Pep gdzie ona jest? A jak jej się coś stało, ja nie wybaczę

sobie tego.

-Spokojnie zaraz zadzwonię do chłopaków może jest u kogoś.

Zacząłem dzwonić pierwsze do kapitana, jednak on nic nie wiedział więc postanowiłem zadzwonić do Leo.

-Leo jest u Ciebie może Natalia?

-Nie, a coś się stało?

-Tak, nie ma jej, nie wróciła na noc.

-Może spróbuj zadzwonić do Gerarda.

-Ok.

Następnie zadzwoniłem do Pique

-Gerard jest u ciebie może Natalia?

-Tak, ale nie chce z wami rozmawiać, rano ja odwiozę.

-Dobrze zaopiekuj się nią.

-Ok pa.

-Rozmawiałem z Gerardem Natalia jest u niego rano ją

odwiezie- powiedziałem.

-Dzięki Bogu.

***

Dom Leo

Rano obudziłam się w obcym łóżku po chwili poczułam, że na mojej talii spoczywają czyjeś ręce, odwróciłam się i ujrzałam Leo. Był tak słodki jak spał.

Wstałam, ubrałam się i poszłam do kuchni zrobić jakieś śniadanie.

Po chwili poczułam czyiś oddech na karku odwróciłam się i ujrzałam Leo.

-Hej- powiedziałam i uśmiechnęłam się.

-Cześć jak się spało?- spytał i pocałował mnie w czoło.

-Dobrze, dziękuję za wszystko.

-Nie masz za co, a właśnie dzwonił Gerard na godzinę tu będzie.

-Czemu?

-Pep wczoraj dzwonił do wszystkich a ja umówiłem się z Gerardem, że jakby co, to jesteś u niego, no i on rozmawiał z Pepem i powiedział, że odwiezie Cie rano.

-Dziękuję. A teraz siadaj zrobiłam śniadanie smacznego.

-Dzięki.

Zjedliśmy śniadanie, później poszłam się ubrać i gdy zeszłam na dół czekał już tam Pique.

-Zbieraj się jedziemy - powiedział i posłał mi uśmiech.

-Jasne, pa Leo- powiedziałam i pocałowałam go w usta, następnie wyszłam z domu i pojechaliśmy do mnie.

Drzwi otworzył Pep.

-Jak dobrze, że jesteście.

Pożegnałam się z Gerardem i bez słowa weszłam do domu i chciałam iść do pokoju jednak zatrzymała mnie mama i przytuliła.

-Tak bardzo się martwiłam.

-Możesz mnie puścić chce iść do siebie, nie chce z wami gadać-powiedziałam oschle.

-Nie wyrażaj się tak do matki- wtrącił się Pep.

-Jasne, jeszcze ty się odzywaj nie będziesz mi rozkazywał nie jesteś

moim ojcem i nigdy nie będziesz, jesteś dla mnie nikim! wrzasnęłam i pobiegłam do pokoju.

Resztę dnia spędziłam w pokoju.

Cała noc rozmyślałam nad wszystkim, nad moja rodziną, nad moim

związkiem z Leo i postanowiłam..

***

No i mamy 7 zostawiam wam do oceny zapraszam do komentowania :) 

Neymar w Barcelonie!