Rozdział 5

***

Rano obudziły mnie promienie słońca, wyszłam na balkon i zobaczyłam tętniącą już życiem Barcelonę.

Przebrałam się i postanowiłam wybrać ciuchy na dzisiejszy wieczór, stałam przed szafą przez 20 minut i nic nie wymyśliłam, postanowiłam zadzwonić po kogoś kto mi pomoże.

-Gerard ratuj, przyjeżdżaj szybko do mojego domu.

-Jasne, ale co się stało?

-Nic, opowiem Ci jak przyjedziesz- powiedziałam i rozłączyłam się.

Wysłałam mu adres i postanowiłam zjeść śniadanie.

Gerard przyjechał po 10 minutach.

-Mów co się stało- powiedział głośno.

-Zamknij się i wchodź, pogadamy na górze- powiedziałam i pociągnęłam go za rękę do swojego pokoju.

Gdy weszliśmy do środka Gerard wytrzeszczył oczy i otworzył buzię.

-Łał.

No tak cały mój pokój ozdobiony był w plakaty i inne gadżety z Barcelony.

-Ty naprawdę jesteś naszą fanką- odparł, gdy szok minął.

-No, ale nie po to Cię tu wezwałam.

-Mów o co chodzi.

-No bo wiesz..- zaczęłam.

-Mów!

-Leo zaprosił mnie dzisiaj na randkę, ale proszę Cię nie mów nikomu no i nie mam się w co ubrać- odparłam szybko.
-Ok zaraz coś wybierzemy.

Stanął przed moją szafą i zaczął wyrzucać z niej wszystkie rzeczy.

Niespodziewanie do pokoju weszła mama otworzyła szeroko oczy i powiedziała:

-Co tu się dzieje i kto to jest? -wskazała palcem na Pique.

-Pep jest?

-Tak na dole.

-To jest Gerard Pique i przyszedł mi tu w czymś pomóc, mamo mam prośbę nie mów Pepowi, że on tu jest proszę.

-No dobrze nie przeszkadzam wam- powiedziała i wyszła.

-Chwila jakiemu Pepowi ? Guardioli ?-odezwał się po chwili Gerard.

-Tak jemu.

-Co on tutaj robi?- krzyknął Pique.

-Zamknij się, nie chce żeby Cię usłyszał, Pep od paru tygodni spotyka się z moją mamą tylko błagam nie mów nikomu.

Gerard przytaknął a ja zaczęłam mówić dalej.

-Nie dogaduję się z nim, po prostu nie mogę im obydwóm wybaczyć, że nic mi nie powiedzieli, przez parę tygodni spotykali się w tajemnicy a ja przypadkowo na nich trafiłam, zrobiłam im awanturę i od tego czasu niezbyt dobrze mi się z nim rozmawia on robi wszystko żeby to zmienić, ale ja nie zamierzam. Dlatego nie chce mu mówić, że tu jesteś po prostu nie mam ochoty z nim rozmawiać.

-Czyli ani twoja mama ani Pep nie wiedzą, że dzisiaj wychodzisz?

-Nie, nie wiedzą także jak poznałam się z Leo i niech tak zostanie a teraz wracajmy do tego w co mam się ubrać.

Gerard ponownie stanął przed moja szafą aż w końcu wybrał czerwoną sukienkę do połowy ud i czarne szpilki.

-Dziękuje Ci- powiedziałam i przytuliłam go.

-No to co może teraz wybierzemy się na jakiś obiad bo jestem okropnie głodny.

-Jasne- powiedziałam i zniknęłam za drzwiami łazienki.

-Ok, ja zejdę pierwsza ty poczekaj na schodach, zagadam ich i dam Ci znać kiedy będziesz mógł wyjść.

-Dobrze.

Wyszłam z pokoju i udałam się na dół

-Mamo wychodzę, nie wiem kiedy wrócę- powiedziałam i ruchem ręki dałam znać Gerardowi, on niepostrzeżenie wymknął się z domu a ja odwróciłam się i chciałam już wyjść, ale przerwał mi głos mamy.

-Nie przywitasz się?

-Cześć- powiedziałam od niechcenia i wyszłam z domu.

Poszliśmy coś zjeść i pochodziliśmy trochę po Barcelonie. Do domu wróciłam po 15 i postanowiłam zacząć przygotowywać się do spotkania z Leo.

***

Byłam gotowa o 18.30 zeszłam na dół i udałam się do salonu, gdzie przebywał Pep.

-Wybierasz się gdzieś?- spytał.

-Tak.

-A gdzie?- zapytał zaciekawiony.

-Co cie to obchodzi nie jesteś moim ojcem.

Chciałam jeszcze coś powiedzieć, ale przerwał mi telefon.

-Ok już wychodzę- powiedziałam i rozłączyłam się.

-Wychodzę, pa mamo nie czekaj na mnie.

Przed bramą stało auto a o nie opierał się Leo, był pięknie ubrany, miał jasne spodnie i białą koszulę.

Przywitałam się z nim i weszliśmy do samochodu.

-Pięknie wyglądasz- powiedział.

-Dziękuje, to gdzie mnie zabierasz?

-Niespodzianka.

Jechaliśmy jakieś 20 minut. Leo zaparkował i pomógł mi wyjść z auta.

-Zakryje Ci oczy, ale nie podglądaj.

-Dobrze.

Jego dotyk był taki hipnotyzujący.

Szliśmy chwile, później zatrzymaliśmy się i Leo zdjął ręce z mojej twarzy a moim oczom ukazała się piękna plaża. Na piasku rozłożony był koc a na nim koszyk, wokół porozkładane były lampki.

-Tu jest cudownie- powiedziałam zachwycona.

-Ciesze się, że Ci się podoba.

Usiedliśmy i zaczęliśmy jeść różne smakołyki. Dużo rozmawialiśmy, później oglądaliśmy zachód słońca wtuleni w siebie. Było mi bardzo miło, ta chwila mogła trwać wiecznie. W pewnym momencie Leo zbliżył swoją twarz do mojej, dzieliły nas tylko centymetry po chwili pocałował mnie, na początku nieśmiało jakby pytał o pozwolenie później już śmielej a ja odwzajemniałam jego pocałunki. Posiedzieliśmy jeszcze chwile następnie skierowaliśmy się do samochodu, cały czas nie odsuwaliśmy się od siebie.

Odwiózł mnie do domu i pożegnaliśmy się całusem w policzek a ja skierowałam się do domu.

W środku nikogo nie zastałam pewnie mama pojechała gdzieś z Pepem.

Odświeżyłam się i postanowiłam zadzwonić do Gerarda

-Hej nie przeszkadzam?

-Nie, coś się stało?

-Musze z kimś pogadać, mógłbyś zabrać Shakire i przyjedźcie do mnie?- zapytałam z nadzieją.

-Ok za chwile będziemy.

Z Isabel poznałam się na jednym z treningów od razu załapałyśmy kontakt.

Przyjechali po 20 minutach.

-Hej.

-Cześć co się stało? Mów jak minęła randka.

-Dobrze, wchodźcie.

-Gerard możesz iść do kuchni po jakieś przekąski?- zapytała partnerka piłkarza.

-Dobra.

-Mów co jest mnie tak łatwo nie nabierzesz?- zaczęła jak tylko piłkarz wyszedł.

-Mam pytanie, po jakim czasie zrozumiałaś że kochasz Gerarda?

-Nie wiem to samo przyszło.

-No bo wiesz.. Ja całowałam się dzisiaj z Leo.

-Naprawdę? To super- krzyknęła szczęśliwa.

-Nie, przecież ja mam dopiero 16 lat a on 21 to nie ma sensu.

-Wszystko ma sens, przecież u mnie i Pique też jest różnica wieku.

-Ale to nie to samo, wy jesteście dorośli.

-Nie bój się miłości.

Po chwili wrócił Gerard z przekąskami pooglądaliśmy film a później oni wrócili do siebie. Zdziwiło mnie to, że mamy cały czas nie ma.

Przebrałam się i poszłam spać.

Rano wstałam w bardzo dobrym humorze, ta rozmowa pomogła mi.

Zeszłam na dół a tam nikogo nie było, no jeszcze tego brakowało pewnie mama spędziła te noc z Pepem. Zjadłam śniadanie i wyszłam z domu.

***

Te wakacje minęły mi szybko, spotykałam się z Leo cały czas potajemnie, wiedzieli o tym tylko Gerard i Shakira, mama spotykała się z Pepem, moje uczucia do niego nie zmieniły się. Postanowiłam pójść do liceum Fotografii w Barcelonie było to moje marzenie, od dziecka uwielbiam robić zdjęcia.

***

Cieszę się, że podoba wam się opowiadanie, sorki za te liceum tak sobie wymyśliłam.

Następny rozdział w piątek, zapraszam do komentowania.

Uwielbiam to zdjęcie *-*